• http://www.inet.com.pl/nazwa/ (*).
  Nazwa prowadzonego serwisu www nie musi się pokrywać z nazwą konta jakie posiadają Państwo w naszej sieci. Ta opcja nazwy przeznaczona jest dla użytkowników kont LIMITED i FULL.
   
• http://www.nazwa.inet.com.pl/ (*)
  W tym przypadku Państwa strony będą znajdowały się bezpośrednio po adresie serwera. Ta opcja przeznaczona jest dla osób korzystających z konta 'Sewer Wirtualny'. Podczas jej realizacji nie pobierane są żadne opłaty za rejestrację nazwy.
   
• http://www.nazwa.domena/ (*)(**) .
  W tym przypadku Państwa strony będą także znajdowały się bezpośrednio po adresie serwera. Ta opcja przeznaczona jest dla osób korzystających z konta 'Sewer Wirtualny'. Nazwę tę należy zarejestrować (płatne!) w organizacji prowadzącej taką usługę w zależności od rodzju domeny.

1. nazwa swojego konta,
2. nazwa pod jaka chcemy być widziani poprzez nasz serwis
3. podać hasło jakie chcielibyśmy mieć na koncie FTP (opcjonalnie - takie hasło może także wskazać webmaster) lub jako użytkownik opcji PUBLISH
4. podać informacje czy zgadzamy się na umieszczenie linku do swojego serwisu www ze strony Nasi Klienci, jeżeli tak, to podać opis jaki ma się pokazać jako link i jako opis linku.

Informacje dla osób umiejących posługiwać się FTP:
serwer : ftp3.inet.com.pl
użytkownik: podany przez webmastera
hasło: przekazane przez webmastera
uwaga: serwer potrafi wznawiać przerwaną transmisję

Informacje o posługiwaniu się FTP:

FTP (ang. File Transfer Protocol) pozwala na łatwe przesyłanie plików przez internet oraz do zarządzania nimi na serwerze FTP, tj. zakładanie katalogów, kasowanie plikow i katalogów. Do obsługi FTP potrzebny jest z jednej strony serwer FTP (to zapewniamy my) i program do korzystania z FTP, zwany często 'klientem FTP'. Aby skorzystać z FTP należy podłączyć sie do wybranego serwera FTP następnie 'zalogować sie', co polega na podaniu odpowiedniej nazwy 'użytkownika' i następnie 'hasła'. Pozostaje nam już tylko przesyłanie nowych plików, kasowanie starych, itd.
Jako klienta FTP polecamy aplikację o wdzięcznej nazwie CuteFTP. Jest on programem, który mimo wielu możliwych opcji oferuje bardzą łatwą możliwość pracy z serwerem FTP. Spełnia on wszystkie opisane wyżej funkcje plus daje możliwość zaznaczenia kilku plików (i katalogów) jednocześnie a następnie sam zajmuje sie i przesyłaniem na serwer FTP.

Netscape Navigator, Netscape Communicator:
Jako adres podajemy ftp://uzytkownik@ftp2.inet.com.pl lub ftp://uzytkownik:haslo@ftp2.inet.com.pl ,natomiast pliki przesyłamy na serwer FTP za pomocą komendy Upload. Komenda ta otwiera okno za pomocą którego wskazujemy plik, który chcemy załadować na serwer i naciskamy OK. Netscape niestety nie oferuje takich możliwości jak kasowanie plików, zakładanie katalogów, ani możliwości zaznaczenia kilku plików na raz.

PUBLISH
Netscape Navigator Gold, Netscape Communicator - Page Composer
Te wersje przeglądarek zawierają opcję zwaną PUBLISH, która powoduje, że strony www są bezpośrednio przesyłane na serwer www bez żadnych pośredników. W momencie, gdy chcemy już zaktualizowaną stronę wysłać na serwer www, naciskamy klawisz PUBLISH i wypełniamy okno z opcjami. Podajemy nazwę pliku pod jaką chcemy stronę wysłać, pod jakim adresem miałaby być widoczna, odpowiednie hasło, zaznaczamy, jeszcze które rysunki związane z naszą stroną chcemy wysłać i OK.
UWAGA: z opcji PUBLISH korzysta też wiele edytorów stron HTM, jak np. HotDog . Wystarczy dokładnie sprawdzić opis swojego edytora stron.

Prosimy jednak, aby korzystać z tej formy aktualizacji tylko w sytuacjach ostatecznych, gdy nie będą Państwo w stanie samodzielnie dokonać aktualizacji ze względu na wyłączony serwer FTP lub 'rozstrojony' własny komputer.

Jest to bardzo prosta operacja - wystarczy na swojej stronie umieścić następujący fragment kodu HTML:

<img src="/cgi-bin/Count.cgi?ft=0&dd=A&df=uzytkownik.dat" align="absmiddle">

zamiast nazwy 'uzytkownik.dat' należy wpisaną nazwę swojego konta (w przypadku, gdy chcemy użyć licznika na innych stronach należy do nazwy użytkownika dodać kolejne liczby, np: korek1.dat , korek2.dat .. itd.

Krój czcionki określa parametr dd=X. W przykładzie zastosowano krój "A". Inne kroje czcionek licznika dostępne są w wielu miejscach, są one też łatwe do samodzielnego wykonania. Jednym z miejsc z dużą ilością 'krojów' czcionek licznika jest następująca strona:
http://www.digitmania.holowww.com/.

Po załadowaniu odpowiedniego kroju należy plik z czcionkami podesłać na adres webmaster@inet.com.pl

W całym naszym serwisie stosujemy kodowanie ISO-8859-2. Jest to aktualnie standard, który jest respektowany i rozpoznawany przez większość nowych przeglądarek www. Użytkownicy przeglądarek Internet Explorer 3.0 lub 2.0ci i Netscape Navigatora 2.0 lub wyższego nie będą mieli najmniejszych problemów z czytaniem stron gdyż te przeglądarki mają wbudowane opcje zmiany sposobu kodowania. Pozostałe przeglądarki też powoli zaczynają wspierać te i inne metody kodowania.

Chcąc 'oficjalnie' powiedzieć przeglądarce, że używamy takiego a nie innego sposobu kodowania można w nagłówku strony HTML, tzn. pomiędzy <HEAD> i </HEAD> umieścić następującą linię:

<META http-equiv="content-type" content="text/html; charset=ISO-8859-2">

oznacza, że strona zakodowana jest w ISO-8859-2
<META http-equiv="content-type" content="text/html; charset=windows-1250">

oznacza, że strona zakodowana jest w standardzie windows

Więcej informacji na temat "ogonków" znajduje się pod adresem http://www.agh.edu.pl/ogonki/.

Osobiście do konwersji stron ze strony kodowej Windows (cp-1250) na iso-8859-2 polecamy program autorstwa Daniela Podlejskiego CP/ISO Converter.

Należy strone dodać do przeszukiwarki. Najczęściej wystarczy podać adres URL do naszej strony i .. to wszystko. Wykonujemy to poprzez strone Dodaj odnośnik i jej angielską wersję Add URL (np. Altavista). Resztą zajmuje się przeszukiwarka.

W przypadku katalogów adresów (np. Yahoo) należy dodać jeszcze opis strony i kilka innych informacji, jak adres autora, kraj, miasto, itp.

Wiele przeszukiwarek internetowych zasobów kolekcjonując strony indeksuje ich zawartość czytając całą treść strony HTML. Dla autorów stron HTML istnieje mozliwość wprowadzenia na strony HTML pewnych znaczników (ang. tag), które uwydatniają w sposób szczególny pewne informacje zawarte na stronach. Dwa najscześciej stosowane sposoby to:

• znaczniki META
  Znaczniki META pozwalają zdefiniować w dokumencie HTML wiele informacji o stronie, takich jak autor dokumentu, data ważności dokumentu czy potrafią 'przerzucić' oglądającego na inną stronę. Wśród znaczników META trzy z nich spełniają ważną rolę dla przeszukiwarek. META umieszcza się pomiędzy znacznikami <HEAD></HEAD>
  • META DESCRIPTION - wartość tego znacznika zostanie zwrócona przez przeszukiwarkę jako opis strony po zakonczeniu przeszukiwania. Bardziej obrazowo: podczas przeszukiwania jeżeli strona odpowiada zapytaniu, to zostanie pokazana oglądającemu, a na ekranie pojawi się link do niej oraz kilkuwyrazowy opis. Jeżeli nie zostanie znaleziony na stronie znacznik META DESCRIPTION to jako rezultat pokazane zostaną pierwsze dwie (trzy) linijki treści strony (które nie zawsze są reprezentatywne dla całej strony). Jeżeli znaleziony zostanie znacznik META DESCRIPTION to zostanie zwrócona właśnie jego zawartość.
    Zastosowanie: <meta http-equiv="Description" content=" ">
    Przykład: <meta http-equiv="Description" content="Zastosowanie mąki do produkcji rowerów ">
     
  • META KEYWORDS - dodatkowo mozna wyróżnić słowa podczas których poszukiwania zostanie zwrócona nasza strona.
    Zastosowanie: <meta http-equiv="Keywords" content=" ">
    Przykład: <meta http-equiv="Keywords" content="maka, mąka, rower, góral, goral, gorski, górski, rama">
     
  • META EXPIRES - określa do kiedy strona ma swoją ważność. Jest to ważna wiadomość dla serwera przeszukującego, gdyż po ściągnięciu tego nagłówka, czy stronę potrzeba ściągać, czy jest już nieaktualna.
    Zastosowanie: <meta http=equiv="Expires" content="">
    Przykład: <meta http=equiv="Expires" content="Tue, 04 Dec 1997 21:29:02 GMT">
  
   
• znaczniki
  Znaczniki TITLE mają raczej znaczenie psychologiczne. Wiele osób przeglądając rezultaty przeszukania zwraca uwagę na tekst podkreślony na niebiesko, którym jest w tym przypadku zawartość znacznika TITLE. Pamiętajmy więc, że TYTUŁ jest bardzo ważny.

Znacznik Robots META jest bardzo prostym mechanizmem do wskazania dla robota indeksującego, czy powinien daną stronę indeksować i czy powinien indeksować wszystkie linki na niej występujące.

W przypadku użycia tego znacznika nie potrzeba żadnej ingerencji administratora serwisu - można "prawa" określić samemu. tworząc stronę www. UWAGA:Nie wszystkie roboty respektują jeszcze ten znacznik (mówiąc inczej - tylko kilka robotów potrafi go wykorzystać, ale ten stan powinien wkrótce ulec zmianie).

Gdzie umieścić znacznik Robots META:Tak jak wszystkie znaczniki META powinien on być umieszczony w sekcji HEAD strony HTML:

<html>
<head>
<meta name="robots" content="noindex,nofollow">
<meta name="description" content="Moja strona ....">
<title>...</title>
</head>
<body>
...

Znacznika Robots META zawiera pewne dyrektywy, które powinny być podczas wpisywania oddzielane przecinkami. W chwili obecnej zdefiniowane są dyrektywy [NO]INDEX i [NO]FOLLOW. Dyrektywa INDEX określa czy robot indeksujący powinien zaindeksować stronę na której się aktualnie znajduje. Dyrektywa FOLLOW określa czy robot powinien próbować indeksować strony podłączone linkami z tej strony na której się znajduje (). Wartościami domyślnymi są INDEX i FOLLOW. Wartośći ALL i NONE włączają, bądź wyłączają wszystkie opcje:
ALL=INDEX,FOLLOW i NONE=NOINDEX,NOFOLLOW.

Kilka przykładów:

<meta name="robots" content="index,follow">
<meta name="robots" content="noindex,follow">
<meta name="robots" content="index,nofollow">
<meta name="robots" content="noindex,nofollow">

UWAGA: dla nazwy "robots" i jej wartości wielkość znaków nie ma znaczenia

Nie wolno podawac wartości wykluczających się nazwajem, jak:

<meta name="robots" content="INDEX,NOINDEX,
NOFOLLOW,FOLLOW,FOLLOW">

Formalny zapis dla Robots META wygląda następująco:

content    = all | none | directives
all        = "ALL"
none       = "NONE"
directives = directive ["," directives]
directive  = index | follow
index      = "INDEX" | "NOINDEX"
follow     = "FOLLOW" | "NOFOLLOW"

Metoda która zostanie poniżej zaprezentowana nazywana jest popularnie 'Stronami na hasło'. Usługa ta pozwala na ustalenie, kto z użytkowników oglądających nasze strony www będzie miał prawo do 'zaglądnięcia' do naszego katalogu. W momencie, gdy użytkownik zechce zajrzeć do naszego 'katalogu na hasło' zostanie zapytany o dwie informacje: nazwę i hasło. Po podaniu właściwych danych użytkownik zostanie dopuszczony do oglądania zabezpieczonych hasłem stron, natomiast w przypadku, gdy użytkownik nie poda prawidłowych danych po prostu zostanie niedopuszczony do naszego 'katalogu na hasło'.

Jak to się odbywa w rzeczywistości? Oto krótki opis:

W katalogu który jest zabezpieczony hasłem umieszczony jest plik pod nazwą .htaccess w którym znajdują się informacje o tym kto będzie miał dostęp do naszego katalogu. Serwer www znajdując ten plik prosi przeglądarkę o zapytanie użytkownika o nazwę i hasło, które następnie podane serwerowi www ten sprawdza i powiadamia przeglądarkę, czy użytkownik podał właściwe dane, czy nie. W zasadzie to wszystko jeżeli chodzi o schemat działania tej metody, poniżej zaprezentujemy jak należy odpowiednio przygotować plik .htaccess, tak aby prawidłowo spełniał swoją funkcję.

Opis pliku .htaccess
Przykładowa sytuacja na naszym serwerze i przykładowa konfiguracja pliku:
Na serwerze http://www.inet.com.pl znajduje się użytkownik marek, który posiada swoje strony www pod adresem http://www.inet.com.pl/marek/. W swoim katalogu użytkownik marek przygotował katalog haselko do którego będzie przydzielał dostęp za pomocą hasła.
Dostęp do katalogu uzyskają jedynie następujące kombinacje:

nazwa     haslo
--------  ---------
arek      francuz10
zosia     katastrofa
basia     tornado

Rozwiązanie numer 1.
zawartość pliku .htaccess

AuthName Moj katalog na haslo
AuthType Basic
AuthUserFile d:/wwwusers/marek/bumbum/haselka.txt
<Limit GET PUT POST>
require user arek zosia basia
</Limit>

AuthName

określa nazwę zasobu do jakiego użytkownik z zewnątrz będzie się starał dostać. Ta nazwa jest często wykorzystywana przez przeglądarkę przy pytanie użytkownika o nazwę i hasło.

AuthType

określa metodę uwierzytalniania. UWAGA: w naszym przypadku należy zawszeużywać metody Basic

AuthUserFile

określa nazwę pliku w jakim przechowywane są odpowiadające sobie nazwy i hasła za pomocą których użytkownicy będą mieli możliwość 'dostania' się do naszych 'stron na hasło'.
UWAGA 1: należy zwrócić uwagę na postać ścieżki dostępu do pliku z hasłami. Ścieżkę tę tworzymy pisząc d:/virtual/nazwa_domeny (dla użytkowników serwerów wirtualnych). W ścieżce używamy znaków '/' (backslash) do oddzielania katalogów.
UWAGA 2: ten plik powinien znajdować się poza zasięgiem przeciętnego użytkownika, tak aby uniemożliwić mu załadowanie tegoż pliku w celu odszyfrowania haseł. W naszym przypadku plik z hasłami został umieszczony w katalogu bumbum o którego istnieniu nie powinien wiedzieć nikt poza nami.

<Limit GET PUT POST>

ta linia określa jakiego typu odwołania do naszych stron będziemy ograniczali i tak:

• GET
  określa, że ograniczenie będzie dotyczyło 'zwykłego' czytania naszych stron
• PUT
  określa, że ograniczenie będzie dotyczyło umieszczania plików w naszym katalogu za pomocą metody HTTP PUT
• POST
  określa, że ograniczenie będzie dotyczyło uruchamiania skryptów, które wykorzystują metodę POST do wysyłania danych z formularzy. Jeżeli będziemy ograniczali tę metodę, będzie to oznaczało, że np. tylko niektórzy użytkownicy będą mieli możliwość po wypełnieniu formularza, jego prawidłowe 'wysłanie'.

UWAGI:

• można używać dowolnych kombinacji GET, PUT, POST
• można dowolnie grupować i rozdzielać poszczególne ograniczenia, np:

  <Limit GET >
  require user arek
  </Limit>
  
  <Limit PUT POST>
  require user zosia basia
  </Limit>
  

• jeżeli usługa nie jest ograniczona, to oznacza to, że jest dozwolona; jeżeli więc napiszemy <Limit PUT POST> to nie pozwalamy w tym momencie na wysyłanie plików do naszego katalogu, ani nie pozwalamy na uruchamianie formularzy (z metodą POST), ale pozwalamy na swobone przeglądanie katalogu

require

określa dla których użytkowników dane ograniczenie nie obowiązuje. W naszym przypadku oznacza to, że jedynie te osoby, które oprócz jednej z nazw (arek, zosia bądź basia) podadzą do niej odpowiednie hasło dostaną 'dostęp do danej usługi'.

</Limit>

obowiązkowa linia, która musi wystąpić na zakończenie ograniczenia

Rozwiązanie numer 2.
Z czasem może zaistnieć sytuacja, że będziemy potrzebowali pewnym użytkownikom nadać prawa jednego rodzaju, podczas gdy innym użytkownikom inne prawa. W tym momecie możemy skorzystać z grupowania użytkowników.
zawartość pliku .htaccess

AuthName Moj katalog na haslo
AuthType Basic
AuthUserFile d:/wwwusers/marek/bumbum/haselka.txt
AuthGroupFile d:/wwwusers/marek/bumbum/grupy.txt
<Limit GET PUT POST>
require group znajomi
</Limit>

Linie z wyjątkiem AuthGroupFile są opisane w Rozwiązaniu numer 1

AuthGroupFile

określa plik w którym będzie znajdowała się definicja grup, czyli kto do jakiej grupy należy
UWAGA: należy uwzględnić też UWAGI dla pola AuthUserFile

Wygląd pliku dla grup
Przykładowy plik z grupami wygląda następująco:

znajomi: asia jarek basia
osiolki: zosia jarek adam berek
geniusze: zorek kaska wojtek marek wladek bozena

Jak widać w powyższym przykładzie jeden użytkownik może znajdować się w wielu grupach. W ten sposób definując grupy zamiast odwoływać się do trzech osobników możemy odwołać się do grupy w której oni się znajdują. Należy jednak pamiętać, że ograniczenia dla danej grupy będą obowiązywały wszystkich jej członków!  

Wygląd i przygotowanie pliku z hasłami
Przygotowują plik z hasłami będziemy posługiwali się programami szyfrującymi nasze hasła do postaci odpowiedniej dla metody, która jest zaprezentowana powyżej. Dla systemów Windows będzie to program PASSWD.EXE, natomiast dla systemów UN*X będzie to program htpasswd.
Przykładowy plik z hasłami wygląda następująco:

aska: 45fdr5gbSFD6
zosia: hd56fSeRTbUH
basia: d43Ght84Drt65S

passwd nazwa_użytkownika hasło_danego_użytkownika
np. passwd przemek p_haslo

w ten sposób zaszyfrowane hasło zostanie wygenerowane na ekran, należy je następnie umieścic w naszym pliku z hasłami. Innym sposobem jest uruchamianie programu w następujący sposób:

passwd nazwa_użytkownika hasło_danego_użytkownika >> nazwa_pliku_z_hasłami
np. passwd przemek p_haslo >> hasla.txt

W ten sposób każda nowo utworzona para użytkownik:hasło zostanie utomatycznie umieszczona na końcu pliku z hasłami.

 
*** UN*X ***
plik z hasłami tworzymy w następujący sposób:

htpasswd -c plik_z_hasłami nazwa_użytkownika
np. htpasswd -c hasla.txt przemek

następnie wpisujemy dwukrotnie hasło dla danego użytkownika. Po utworzeniu pliku z hasłami następnych użytkowników dodajemy już bez opcji -c, czyli:

htpasswd plik_z_hasłami nazwa_użytkownika
np. htpasswd hasla.txt arek
*** dla wszystkich ***
Kasowanie użytkowników to po prostu skasowanie linii z pliku z hasłami w której występuje informacja o danym użytkowniku.